Veel goede doelen accepteren donaties zolang de herkomst ethisch verantwoord is. Maar hoeveel organisaties durven daadwerkelijk ‘nee’ te zeggen tegen financiële steun? En waarom zou een goed doel überhaupt een gift weigeren?
Recentelijk was ik te gast bij de KNRM in Zandvoort naar aanleiding van een sponsorloop vorig jaar. KNRM-fondsenwerver Jeroen Wooning had eerder bij JCI Kennemerland verteld hoe hun fondsenwerving eruit zag. En één detail vond ik bijzonder opvallend:
Bewust geen overheidssteun
📌 KNRM krijgt geen overheidssteun. Maar nog interessanter: ze wíllen die ook niet.
Dat roept natuurlijk vragen op. Waarom zou een organisatie die levens redt, en dag en nacht klaarstaat, geen overheidsgeld willen ontvangen? Het antwoord is simpel: onafhankelijkheid.
Overheidsfinanciering gaat vaak gepaard met inspraak en regelgeving. En de KNRM wil volledige autonomie behouden over hoe ze opereren en hoe ze hun vrijwilligers trainen. Ze weten precies wat ze nodig hebben en hoe ze moeten handelen in noodsituaties, zonder externe bemoeienis.
Zelfs bij grote reddingsoperaties en met een 24/7 inzetbaarheid kiezen ze ervoor om volledig afhankelijk te blijven van donateurs en sponsoren die hun visie ondersteunen. Dat is een moedige keuze, die niet veel organisaties durven te maken.
Een bewuste strategie voor onafhankelijkheid
Toen ik de KNRM-vrijwilligers sprak, werd het me snel duidelijk dat alles tot in de puntjes geregeld is. De opleidingen, de training, de materialen – er wordt geen detail aan het toeval overgelaten. De geavanceerde reddingsboot Annie Poulisse en de waterbestendige tractor waarmee boten te water worden gelaten, zijn daar slechts enkele voorbeelden van.
Misschien verklaart deze doordachte aanpak waarom de KNRM al ruim 201 jaar een betrouwbare en effectieve reddingsorganisatie is. Ze laten zich niet leiden door externe belangen, maar door hun eigen expertise en missie: levens redden op zee.
Welke goede doelen durven ook ‘nee’ te zeggen?
De moed om bepaalde fondsen af te slaan, vraagt om een sterke visie en overtuiging. Niet elk goed doel heeft die luxe, maar organisaties zoals de KNRM laten zien dat het kan – en dat het soms zelfs noodzakelijk is.
